بسم الله الرحمن الرحیم
ان‌شاء الله فقط برای او، در مسیر او و برای رضای او بنویسم.

اللَّهُمَّ اسْتَعْمِلْنِی لِمَا خَلَقْتَنِی لَهُ
خداجونم!
روز اولی که تو عالم ذر، نگام کردی و گفتی تو هم برو دنیا، برام برنامه ریخته‌بودی یه جایی باشم، یه باری بردارم، یه کاری بکنم، مگه غیر اینه؟ منو بذار همونجا خداجون! دقیقاً همونجا...

آزادی

۱۴۰۰/۱۲/۷

بسم‌الله الرحمن الرحیم

آقا جان سلام

آزادی فقط در دولت شما، به تمامه تحقق می‌یابد.



واقعاً قدر آزادی را نمی‌دانیم. سال‌ها برای زندگی ازاد جنگیده، از چین، مغولستان و بالاخره کره‌جنوبی سردراورده و موفق شده تابعیت بگیرد.
دلش برای وطنش می‌تپد.

۹ سال زمان کمی نیست. فرصت کمی هم نیست. اینکه از ترس مرگ، در دام بیفتی هم...
مثل برده فروختشان.
مثل برده از آن‌ها کار کشید... حتی به جهت خاص.
تا سرانجام اربابش، به خواسته‌اش رسید.
ولی بالاخره موفق شدند فرارکنند و به شهر بزرگتری. کار پیدا کنند و پول ذخیره کنند که بدهند دست قاچاقچی تا از مسیر مغولستان به کره جنوبی برسند. چقدر بازجویی شدند تا بفهمند از روی صداقت حرف می‌زنند و جاسوس نیستن.
و بعد دوره کارآموزی داشتند که دنیای مدرن را بشناسند.
کاربانکی، ایستگاه اتوبوس و...
*

فرصت داشتید کتاب «هزارفرسنگ تا آزادی» خاطرات فرار یون سون کیم از کره شمالی را بخوانید تا معنای حصر و آزادی را درک کنید.

*
بعد یکسری آدم کور، می‌گویند آنجا فرقی با اینجا ندارد! خنده‌دار نیست؟ انجا کسی گذرنامه نداشته و جز در موارد خاص، حق خروج از کشور ندارد. بانک نیست. فقط یک روزنامه منتشر می‌شود و...


زیر نظرش نوشتم، همین‌قدر که اینجایید و این حرف‌ها را می‌زنید، یعنی آزادید...

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.