بسم‌الله الرحمن الرحیم

إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ
ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﺸﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻧﺪ. سوره مبارک صافات، آیه ۱۷۲.

منصور بود، پیروز، مقاوم، صبور، محکم
ارتشی بود. ارتشی که از زمان شاه مانده بود و همه چیزش ‌‌روی قاعده و قانون بود، هست.
باز هم برایش زدند، تا اخراج، استعفا، دادگاه...
اما ۸ سال صبر کرد، ایستاد، حمایت کرد تا الان صنعت هواپیماسازی داریم.

مردی با آرزوی بزرگ

فیلم منصور حتی ادای دین به این مرد بزرگ نیست. فقط گوشه‌ای از رنج‌هایی است که امثال شهید ستاری برای این آب و خاک کشیدند و ما ندیدیم و فقط بلدیم غُر بزنیم.
فیلم که تمام شد، عمیق فکر کردم، اگر قرارباشد امثال او به بهشت بروند، جایی در بهشت برای امثال من نیست.
خدایش رحمت کند.

پ.ن:

نمی‌دانستم اولین شعری که از حضرت امام شنیدم و حفظ کردم را برای این بزرگ مرد سروده است:

من به خالِ لبت ای دوست گرفتارشدم

چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم.

والعاقبة للمتقین