بسم‌الله الرحمن الرحیم

مولای من

حسرت ندیدنتان

نشنیدنتان

بزرگترین حسرت دنیاست... کاش همین امروز تمام شود. متی ترانا و نراک

یکی حسرت گذشته را می‌خورد که خوب استفاده نکرده‌است.

دومی، درسی که نخوانده

سومی، معشوقی که به وصالش نرسیده‌است.

چهارمی، کاری که ندارد.

پنجمی، چهاردیواری‌ای که همسایه دارد،

ششمی، ماشین شاسی‌بلندی که مدیر دارد...

زندگی هر کسی از بچگی تا امروز، پر از حسرت ریز و درشت است، از ابنبات‌چوبی همکلاسی تا سفرهای خارجه پسرخاله!

اما

یوم‌الحسرة جای دیگری است. دنیا با همه ریز و درشتش، کوچک و بزرگش، خوبی و سختی‌اش تمام می‌شود. 

و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام... کاش قیامت در کنار وجه رب باشیم.

پ.ن: 

۱. تا اواخر تیرماه نیستم. با هر رفت و امدی خوانندگانی می‌روند و دیگر باز نمی‌گردندند. حرف اگر حق باشد، به گوش اهلش می‌رسد.

۲. ویرایش ۱۹ خرداد:  پی‌نوشت دوم حذف شد. هر کس باید می‌خواند، خواند...😊

والعاقبة للماقین