ع ص س
بسم الله الرحمن الرحیم
این حروف، معنا میدهند؟ کنار هم، جدا از هم؟
حالا اگر بین پرانتز بگذاریمشان و بشود (ع) (ص) (س)
یک ایندکس هم بخورد و بشود (ع) (ص) (س)
خیلی دیدهایم، توی کتاب، روزنامه، مجله و هر متن تایپی! آخرش این شد کار؟
تازه بعضیها که سوادشان نم کشیده، دیگر همینجوری میخوانند امام ره
این جمله دعاست، اگر خواستیم دعا کنیم، درست دعا کنیم، کامل،
روایت است متنی که داخلش صلوات نوشتهشده باشد، تا وقتی هست برای نویسندهاش، ثواب نوشته میشود. قبول دارم، تعداد کلمات را بیشتر میکند و نوشتنش وقتگیر است، اما حیف این همه ثواب نیست که مفت از دست بدهیم؟
پ.ن:
1- در روایت است که کسی که در نوشتار کتبی ذکر صلوات را می نویسد تا وقتی آن نوشته صلوات وجود دارد برایش یا دعا می کنند، یا گناهان آمرزیده و پاک می شود و این نوشته برایش خیر و برکت است.
شیخ عباس قمی در کتاب سفینة البحار نقل می کند که اول کسی که (ص) یا (ع) را اختراع کرد بر اثر این بیحرمتی دستش فلج شد. منبع
2- این هم نظر فقیه بزرگوار، شهید ثانی
سلام.
موافقم. من در یادداشت های دستی وتایپی ام تعمد و اصرار دارم بر این کار. فقط برای امام خمینی را تسامحاً (ره) می نوشتم که از این پس رعایت می کنم..