دید فضایی
بسم الله الرحمن الرحیم
مولای من
یادم رفته بزرگترین نعمت زندگی‌ام تویی...
باشد شاکرش باشیم.
«دید فضایی» یعنی تخمین هوا، بدون اندازه‌گیری یا تطبیق یک حجم، با فضای روبرو.
نمونه بارزش که خیلی‌ها با آن برخورد کرده‌اند، پارک دوبل است. معمولاً خانم‌ها گیر می‌کنند و آقایان به راحتی انجامش می‌دهند. چون آقایان می‌توانند فضا را تخمین بزنند که امکان پارک ماشین هست یا نه و خانم‌ها نمی‌توانند.
بارها به‌خاطر ترس از تمسخر، پارک نکرده‌ام و بی‌خیال جای پارک شده‌ام. بعضی از آقایان مؤدب و صبورند. حتی یادگرفته‌ام اگر جای پارک سختی است و کسی در حال راهنمایی است که فلان‌جا پارک کن، خیلی مؤدبانه پیاده شوم و بگذارم خودش پارک کند. این نه عیب است، نه مشکل.
آقایان بزرگواری که سر می‌زنند و می‌خوانند تا حالا فکر کرده‌اند چرا؟
بد نیست بدانید آقایان برای داشتن دید فضایی زحمتی نمی‌کشند و خانم‌ها برای به‌دست آوردنش، باید تلاش کنند.
داشتن دید فضایی، در آقایان ذاتی است. پسر بچه ۲، ۳ ساله هم بلد است. در آشپزخانه، تجربه شخصی شده‌است. مثلاً همیشه یکی از مشکل ما خانم‌ها این است که وقتی می‌خواهیم ماده غذایی را در ظرف دیگری بریزیم که از نظر شکل متفاوت است، نمی‌توانیم تخمین بزنیم که این ماده، ظرف را پر می‌کند یا نه. ظرف برایش بزرگتر است یا کوچکتر، و غالباً ظرف بزرگتری بر می‌داریم.
اما خاطرم هست بزرگواری می‌گفت بارها وقتی پسرم دو سه ساله بود، این مسئله را آزمایش کردم. خیلی راحت این نکته را می‌گوید و نفهمیده برای چه همیشه چنین سؤالاتی می‌پرسم.
برایم شده بود مسئله، یک سؤال مهم که گذاشته بودم اگر جوابش را پیدا نکردم، روز قیامت از حضرت حق بپرسم. بپرسم که چرا چیزی نداده تا مضحکه آقایان شویم، چه می‌شد ماهم داشته باشیم تا کارهایمان راحت انجام شود، چه می‌شد...
*
به قیامت نرسید و الحمدلله حضرت حق جوابش را در دنیا به من داد...
۱- بسیاری از کارهای دنیا روتین است. از کارهای روزمره مثل بیدارشدن و نماز خواندن، غذاخوردن و... تا یکسری مشاغل اداری. مثل منشی‌گری، تایپ کردن، نیروهای اداری و... مردها انگار ساخته‌شده‌اند برای همین کارها، برای انجام کارهای روتین، بدون تغییر، بدون جابجایی. اتفاقاً ناراحت هم نیستند که بابت انجامش دارند اذیت می‌شوند. و دید فضایی لازمه این روتین بودن است.
۲- برعکس خانم‌ها، حوصله تکرار و نظم و یکسان‌بودن ندارند. زن‌ها خلق شده‌اند برای اینکه از این نظم کسل‌کننده دنیا، راهی به بیرون پیدا کنند و تغییرش دهند. حتی مدل و استایل زنان و مردان متفاوت است. یک آقا ممکن است حتی ۵۰ سال یک مدل لباس بپوشد، یک فرم مو را حفظ کند و بابتش خوشحال و راضی است. ولی خانم‌ها در این چهارچوب نمی‌گنجند. حتی اگر فقط دو لباس و دودامن داشته باشد، از آن ۴ سری لباس درست می‌کنند و فقط به دوتا قانع نیستند.
۳- خانم‌ها آمده‌اند نشاط تولید و تزریق کنند. با عوض کردن رنگ پرده، رومبلی، رومیزی، لباس، کلاً پوشش، از زیورآلات تا تغییر اندازه و رنگ مو و... اگر دید فضایی داشتیم، ما هم می‌شدیم مثل آقایان و تولید نشاط در جامعه متوقف می‌شد.
تولید نشاط می‌تواند گاهی در حد یک لبخند باشد، وقتی همسر/پدر یا حتی پسر، یک پارک خوب می‌کند ناخودآگاه ذوق می‌کنیم و می‌گوییم: «دمت گرم! خیلی خوب رفتی تو پارک...» و مردِ روبرو بابت شاید حتی تشویقی که به نظرش بچگانه باشد و ذوق کودکانه ما، لبخند می‌زند. از این لحاظ زن‌ها گاهی شبیه بچه‌ها می‌شوند. چون نمی‌توانند چارچوب‌ها را بفهمند و برای هر چیز طبیعی و در چارچوب، ذوق می‌کنند، لبخند را مهمان لب‌هایمان می‌کنند.
چون خانم‌ها برای کارهای خارج از روال، خلق شدند تا زندگی را لطیف و شیرین کنند. یک چیز دیگر هم هست...
۴- ما دید فضایی نداریم. مهم نیست، عوضش خلاقیت داریم و تنوع‌طلبی که زیادش خوب نیست و اسراف است، اما به اندازه‌اش تزریق نشاط است در دنیای خشک و مدرن امروزی.
۵- بالاتر از آن، ما زن‌ها چون روتین خلق نشده‌ایم، می‌توانید محمل خلقت باشیم. هر انسانی، در وجود یک زن پرورش پیدا می‌کند و حداقل دو سال در دامن مادر، بزرگ می‌شود. آقایان هر چقدر هم صبور باشند، نهایتاً یک روز یا دو روز بتوانند بچه‌ای را بدون کمک نگهداری کنند، اما هر مادری به طور معمول، بین ۳۰ تا ۳۳ ماه، صبورانه مادری می‌کند. چون بابت بدخوابیدن، بدقلقی، بداخلاقی، بی‌نظمی، صبور است. چون یادنگرفته روتین باشد، روتین فکر کند و روتین کار کند.
دیگر بابت نداشتن دید فضایی ناراحت نیستم. یادگرفتنش تا حدودی که کارم را راه بیندازد، کمی سخت است، اما شدنی است. آنقدر قابلیت دارم که نداشتن دید فضایی در برابرش هیچ است. خداوندا ممنون! شکر بابت همه نعمت‌هایی که داده‌ای و ندیدیم.
پ.ن:
۱- آقایان محترم!
صبور باشید و بابت نعمتی که دارید و نداریم، ما را به استهزاء نکشید. ممنونم از همه آقایانی که خصوصاً در رانندگی، در دور زدن و پارک کردن خانم‌ها، صبر می‌کنند و حتی بوق هم نمی‌زنند.
والعاقبة للمتقین
در قابلمه رو نگفتید :)