بسم‌الله الرحمن الرحیم
ای بهترین خلق، برترین آدم... کی در سایه عدالتت زندگی خواهیم کرد؟

• جایی تحویلم نمی‌گیرند، محل نمی‌گذارند، حسابم نمی‌کنند، چرا باید بروم آنجا، چرا باید انجا دیده شوم، نظر بگذارم؟
• آدم خلق شدیم، خلیفة‌الله بالقوه، برترین موجود... بعد باید حیوانات را فرزند بنامیم و بشویم مادرِسگ، پدرِگربه،؟

• به بهانه رشد، برلی رسیدن به هدف به هر خواسته‌ای تن دهیم؟ هدف صحیح از راه خلاف نمی‌گذرد... هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند.
• به بهانه بهترین بودن، توانمندبودن، استعداد، حرفه‌ای بودن هر نقشی را بازی می‌کنیم... نقش سگ!؟
• بدتر از آن، با عرض معذرت! نمی‌فهمم یک مرد چگونه می‌تواند با افتخار، نقش مردِ اخته را بازی کند! آن هم کسی که به عمد، اخته شده، نه اینکه از اول این ویژگی را داشته یا بر اثر علل دیگر این اتفاق برایش افتاده‌است!

• به بهانه قهرمان بودن، توانمندی، استعداد و پشتکار، زن‌ها را نیمه برهنه می‌کنند که بدوند، بجهند، بپرند و لذتش را ببرند و حالا مدالی هم بهآن زنان بدهند
• به بهانه زیبایی، تراوت، قشنگی، نیمه برهنه‌ات می‌کنند و توی شهر، می‌چرخانننت...

حضرت حق، ما را آدم خلق کرده‌است و این آدمیت، شأنی دارد، ویژگی‌هایی و التزاماتی... قدر بدانیم آنچه او به ما امانت داده تا با ان به خلیفة‌اللهی برسیم.

پ.ن:

مخالف هیچ عملکرد، فعالیت به طور کلی نیستم. اما هر کاری خواستیم بکنیم، ارزش و شأن خودمان را پایین نیاوریم.