بسم الله الرحمن الرحیم 

خب این هم نظر یکی از خوانندگان بزرگوار در تایید پست قبلی 

فکر کنم جل و پلاسم رو باید جمع کنم و بروم. مگر اینکه واقعا بهم ثابت بشود ماندنم برای کسی مفید است 

برای تک‌تک‌تان به نام دعا کردم.

شب دوشنبه -  حرم حضرت ارباب 

پ.ن:

۱۴۰۱/۶/۳۰

۱- دوست دارم همه معدود خوانندگانی که اینجا رفت و آمد دارند، درباره ادامه‌دادن یا ندادن اینجا نظر بدهند تا آخر ماه‌صفر، مشتاقانه منتظر شنیدن نظراتتان هستم.

برای بزرگوارانی شبهه شد که نوشته‌ام فقط برای او و حالا دنبال شمردن کامنت‌هام برای ماندن و رفتن.

فقط برای او، معنایش فقط برای او است. یعنی برای نوشتن حتی کلمه‌ای ملاحظه کسی جز او را نمی‌کنم، هوای کس دیگری را ندارم... اما گاهی مصادیقش، آدمی را به شک می‌اندازد...

نوشتن در جایی که مخاطب ندارد،

حرف زدن در حسینیه خالی...

گاهی آدمی گمان می‌کند کاری را برای او انجام می‌دهد، اما برای او نیست... شاید یکی از مصادیقش هم همین‌جا باشد.

۲- خطاب به کسی که ترجیح می‌دهم نامش را هم ذکر نکنم. 

نظراتتان برایم مهم نیست. وبلاگتان را دنبال نمی‌کنم. از دنبال‌شدنم توسط شما هم خوشحال نمی‌شود. انگ برچسب تحمل حرف‌مخالف را ندارم را نمی‌پذیرم. حرف منطقی را تا انتها جواب می‌دهم. اما وقتی نگاه کسی به زن و ازدواج، مالی و توهین‌آمیز است، ترجیح می‌دهم با چنین کسی وارد بحث نشوم. به اندازه کافی در وبلاگ دوست عزیزم، غارتنهایی من، آخرین تمسخرها و توهین‌هایتان را خواندم. نمی‌دانم دم خروس را باور کنم یا...

نظراتتان بدون خواندن پاک می‌شود و آخرین کلام: و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما

۱۴۰۱/۷/۳

۳- دوست داشتم نظرات این پست، پیش خودم بی‌جواب بماند. ممنون از همه بزرگوارانی که ابراز نظر کردند. به امید خدا برمی‌گردم... کی؟ نمی‌دانم.

۱۴۰۱/۷/۴

۴- تکمیل کنم: چند تا پست منتشر نشده دارم. ان‌شاءالله انتشار در آینده می‌زنم، فکر کنم با هفته‌ای یک پست، حداقل تا دوماه آینده، در اینجا بسته نمونه