بسم‎الله

داد نزنیم.

داد نزنیم.

داد نزنیم.

د

ا

د

نَ

زَ

ن

ی

م

ما حق نداریم آرامش حتی یک نفر را بهم بریزیم.
حق نداریم آلودگی صوتی ایجاد کنیم!
حق نداریم اعصابِ کسی را خط خطی کنیم.
حق نداریم...

هر حسی که داشته‎باشیم، یاد بگیریم که داد نزنیم. همین...

*

داد، لحن دارد و با بلندحرف‎زدن متفاوت است. گاهی باید بلندتر صحبت کنیم تا طرف مقابل بشنود.
گاهی جانِ خودمان یا دیگری در خطر است، باید فریادبکشیم تا کسی به کمک بیاید...

داد یعنی در مقابل کار یک نفر، حرف یک نفر و واکنشش، به اصطلاح صدایمان را توی سرمان بیندازیم و فکر کنیم چون صدایمان از همه بلندتر است، پس آنقدر بالا می‎بریمش تا احدی نتواند بلندتر از اما حرف بزند.

از نتایج عصبانیت است

                      خشمی که نتوانستیم فرو ببریم.

                                              حُسنِ خُلقی که نداریم.

گاهی والدین فکر می‎کنند حق دارند سر فرزندشان داد بزنند، و فکر نمی‎کنند روزی همین فرزند بزرگ می‎شود و سر خودشان داد می‎زند. هر کاری با بچه‎هایمان بکنیم، عیناً همان را درباره‎مان، عملی می‎کنند. کسی می‎گفت پسرم بزرگ شد، قد کشید، یک روز مرا بلند کرد و زمین زد، گفت جای همه آن‎وقت‎هایی که مرا زمین زدی. با بچه‎هایمان کاری نکنیم که اگر بعدها همان کار را با ما کردند، شرمنده شویم.  پدر ومادرهایمان را هم بابت کارهایشان که خودآگاه و ناخودآگاه در حقمان کردند، ببخشیم و بزرگ شویم. آنقدر خوبی کرده‎اند، آنقدر زحمت کشیده‎اند که بدی‎هایشان بین خوبی‎هایشان گم شود.

بی‎راه نیست که گفته‎اند حُسنِ‎خُلق، نصفِ ایمان است.^۱ کارِ سختی است، به همین راحتی، نصفِ دین را دودستی تقدیممان نمی‎کنند. مثلِ ازدواج... برای ازدواج هم همین را گفته‎اند. کسی که ازدواج می‎کند، نصفِ دینش، حفظ می‎شود.^۲ هر دو اش سخت است. کسی به حُسنِ‎خُلق می‎رسد که خودسازی کند و کسی می‎تواند ازدواج کند و ازدواجِ پایداری داشته باشد که باز هم خودسازی کرده باشد...

خدابیامرزد علامه طباطبایی را که همه حرف را در یک کلام جمع کردند: ما در این دنیا کاری به‎جز خودسازی نداریم.

بعداً نوشت، لنفسی: حرص هم نخور! خیلی از حرف‌ها را می‌شود با آرامش گفت، حتی اگر طرف‌مقابل، ناجوانمردانه، دروغ می‌گوید... دیشب بابت حرف‌های نامزدِ محترم، از کوره در رفتم...😤 ر.ک پست‌بعدی

۱. قَالَ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: حُسْنُ اَلْخُلُقِ نِصْفُ اَلدِّینِ (مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ج ۱، ص ۴۶۹ )

۲. قَالَ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: إذا تَزَوَّجَ العَبدُ فقدِاستَکمَلَ نِصفَ الدینِ ، فَلْیَتَّقِ اللّه‏َ فی النِّصفِ الباقی

هر گاه کسى ازدواج کند ، نصف دین را کامل کرده است و براى (حفظ) نصف دیگر باید تقواى خدا پیشه کند. (کنز العمّال : ۴۴۴۰۳ منتخب میزان الحکمة: ۲۵۲)