بسم‌الله الرحمن الرحیم

لطفاً تا انتها بخوانید.

آدم‌ها بی‌طرف نیستند. همه‌شان بُعد دارند. طول، عرض و ارتفاع دارند. حجم دارند. حتی قبول ندارم در سیاست می‌شود بی‌طرف بود و بی‌طرف ماند. این خودش یک طرف است:بی‌طرف بودن!

این عنوان را با احترام، اسمش را می‌گذارم: ژست، ادا، قالب، ظاهر یا هر چیزی شبیه به همین... یک جور بازی‌. اینکه هر طرفی که اعتراض کند، بگوییم ما آن‌طرفی نیستیم و هر کسی زبانش به تعریف بچرخد، خوشحال شویم.

طیف اعظم این گروه، نان به نرخ روزخور هستند. ژست همیشه منتقد دارند. هم از توبره می‌خورند و هم از آخور! هم خدا را می‌خواهند و هم خرما...

اما بعضی‌ها را هم می‌شناسم که اینگونه نیستند. نمی‌دانند، نیازی ندارند بدانند و در لاک نمی‌دانم فرو می‌روند. این افراد، واقعاً نظر ندارند و چیزی نمی‌دانند.

دنبال منفعت هم نیستند. کار خودشان را می‌کنند، نان بازویشان را می‌خورند، متوقع نیستند.

اما

یادمان باشد.

در آخرالزمان، هر چه جلوتر بریم دیگر نمی‌شود با این روش جلو رفت. آدم‌ها باید خط، ربط و جهتشان را روشن، واضح، صریح و مشخص بیان کنند.

در آخرالزمان، اتفاقی می‌افتد شبیه آنچه در عاشورا افتاد. اگر حسینی نباشیم، یزیدی هستیم و مورد لعنت قرار می‌گیریم... در زیارت عاشورا می‌خوانیم: و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله اللهم العنهم جمیعاً

کسانی که مشایعت و همراهی کردند، آن‌هایی که بیعت کردند ولی حتی شمشیر نزدند، کسانی که تبعیت کردند، حتی به سکوت... قبول داشتند و جربزه نداشتند.

دوست گرامی 

بزرگوار 

همه‌چیز برای امتحان کردن نیست. بعضی از امتحانات، تاوان سختی دارد.

نمی‌شود هم دعوت رهبر را پذیرفت، هم ضیافت شام سفارت انگلستان.  ممکن است با پیش‌زمینه امتحان‌کردن، بروم ببینم چه خبر است، پای ادم به جایی باز شود که دیگر راه برگشتی نباشد.

والعاقبة للمتقین

پ.ن:

1- این متن مخاطب خاص دارد. بزرگواری که سال‌هاست وبلاگ می‌نویسد. امیدوارم گذرش به این سمت بیفتد. با اینکه از خواننده‌های کمی قدیمی وبلاگش بودم، قلمش را دوست داشتم، تحسینش می‌کردم. امید و انگیزه‌اش برایم همیشه ستودنی است، اما وقتی هر نظری را تأیید کرد، ولو قبول نداشت، دیگر نتوانستم نظری برایش بگذارم.

همیشه و همه‌جا اهانت به رهبری، خط قرمزم بوده و هست و ان‌شاءالله باشد. متأسفانه یکجوری برخورد کردند که نمی‌شود توی خیابان درگیر شد، ولی حداقل ترجیح می‌دهم جایی که به رهبری اهانت می‌شود، نمانم.