بسم الله الرحمن الرحیم

برای بالاترین فضیلت مولا 

برای نزدیکترین رابطه پیامبر و أمیرالمومنین علیهماالسلام

برای دلنشین تعبیر الهی...

برای واقعه مباهله که أمیرالمومنین، امام المتقین و قائدُ الغُرِّ المُحَجَّلین نفس رسول‌الله، خاتم الانبیا  نام گرفت...

این کلام الهی و آیه قران، کنایه، تشبیه و استعاره نیست. از حقیقتی خبر می‌دهد که هر چشمی نمی‌بیند، هر گوشی نمی‌شنود و هر قلبی تفقه نمی‌کند...

و آنقدر مصداقش، تاویلش و تفسیرش، روشن، واضح، شفاف و نمایان است که هیچ‌کس را یارای انکارش نیست. از همین روست که نام مسجدی که در محل این اتفاق و به همین نام بود را به نام دیگر تغییر دادند تا حافظه‌ها فراموش کنند...

و وعده الهی را یادشان رفت یُرِیدُونَ أَن یُطْفِؤُواْ نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَى اللّهُ إِلاَّ أَن یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ 

نور الهی به زبان، دست و عمل شما از بین نخواهد رفت.

پ.ن:

یادش بخیر سال‌ها پیش، در سفر تمتع روز مباهله به مکان این اتفاق مبارک قدم گذاشتم. وقتی زمان و مکان یک اتفاق، یکی می‌شود... لذتی شیرین، وجود آدمی را در برمی‌گیرد. نماز مغرب را همانجا خواندم و دعا کردم برای همه 

والعاقبة للمتقین