بسم الله الرحمن الرحیم

عادت کرده‌ایم لحظات خوب ثبت کنیم. این لحظات خوب می‌تواند دیدارهای دوستانه باشد، زیارت باشد، تفریح و گردش یا هر چیز دیگری...

لحظاتی که دوست داریم از آن ها یادگاری نگه داریم.

 یکبار حاج‌آقا پناهیان گفتند: می‌دانید چرا عکس می‌گیریم؟!

چون دنیا در حال گذر است و ما یک لحظه‌هایی را دوست داریم نگه داریم...

رفتم توی فکر 

دنیا محل گذر است. قرار است بگذاریم و بگذریم! چیزی فریز نمی‌شود، نمی‌ماند. نه سن، نه مکان، نه زمان، نه هیچ چیز... واقعا عکس به چه دردی می‌خورد؟! جز حسرت... اه! کاش! گاهی هم دل‌سوزاندن... گاهی هم...

بعد برای ما خانم‌ها، قضیه پیچیده‌تر می‌شود. عکس‌هایی که بی‌حجاب می‌اندازیم و باید حواسمان باشد نامحرم، نبیند. یک وقت‌هایی فکر می‌کردیم (خانوادگی) توی این زلزله‌ها، آلبوم‌های عکس،چه می‌شود؟

کاش یک پلیس امنیت در زلزله‌ها راه می‌افتاد و عکس‌ها را جمع می‌کرد... عکس‌های بی‌حجاب، با لباس‌های مجلسی...

بعد از ان، بدبین شدم.هی فکر کردم اگر زلزله بیاید، عکس‌هایم چه می‌شوند!!!!

*

هنوز هم فکر می‌کنم به عکسای بی‌حجابی که دست بقیه دارم. فامیل، دوست، آشنا (قطعا مطمئن و قابل اعتماد... ولی فکر است، می‌رود دیگر)

هرچند از وقتی پوشیه می‌زنم، دیگر عکس هم نمی‌گیرم و کلا موضوعیت عکس‌گرفتن، برایم تمام شده‌است. اخه عکس با پوشیه، دقیقا به درد چه کسی می‌خوره خب... اصلاً کی می‌فهمه که منم!!!😅 هر چند شاید باورتون نشه که عکس با پوشیه هم دارم، به اصرار عزیزان🤦

یک‌جای دیگر هم که برایم عکس گرفتن، بی‌معنا شد، حرم بود. هر جا...

اینکه پشت به معصوم یا امامزاده واجب‌التعظیم بایستم و عکس بگیرم؟! اگر باور دارم هستند، می‌شنوند، می‌بینند، چگونه پشت کنم! اگر مرده می‌پندارمشان، چرا اینجا هستم...

از یکجایی به بعد، دیگر عکس با حرم ننداختم. بابت قبلی‌ها هم ان‌شاء الله خدای متعال، جهلم را ببخشد.

و یک نکته مهمتر از متن

برای ثبت لحظات خوب، توصیه شده‌ایم به نوشتن... به پناه‌بردن به کلمات...به آنچه که می‌نویسیم و بعدها تاریخ می‌شود.وقتی اینقدر توصیه به خواندن تاریخ داریم، پس نوشتن به طریق اولی مهم است. چون اگر چیزی در زمان خودش نوشته نشود بعدا تاریخی نیست که خوانده شود.

پ.ن:

۱. مرور خاطرات، بدون‌عکس هم می‌شود.

۲. عکس‌هایی که هنوز دارم، عکس‌های اماکن مقدس است. جنوب، عتبات و حرمین شریفین. اکثرا بدون حضور اشخاص.

۳. درباره بچه‌ها به نتیجه نرسیده‌ام، هر‌چند دیگر پیش‌قدم در گرفتن و انداختن عکس نمی‌شوم.

۴. یاد آدم‌ها را بدون عکس هم می‌توان زنده نگه‌داشت.

۵. این بحث، خیلی مفصل است... جای انتقاد هم دارد.

والعاقبة للمتقین