باور
بسم الله الرحمن الرحیم
دیگر اعتماد نمیکنم وقتی کسی خارج از چارچوب مینویسد.
گوش نمیکنم.
سراغش نمیروم. یکسری از حرفها را نباید زد، اگر زده شد، خودمان از دستش میدهیم.
همه اعمال عبادی
اعم از واجب و مستحب...
ظاهری دارند و باطنی. باطنش و عمقش درجهبندی است. هر کس بیشتر غور کند، توجه کند، خالص شود، بیشتر به عمقش میرسد. به تهش که امثال حقیر، نمیرسیم. ولی به این معنا نیست که بیخیال ظاهرش شویم.
یقین دارم العلم نور یقذف الله فی قلب من یشاء
*
علم اگر نور است، باید از مجرای درست به اهلش برسد، نه از طریق مجرایی که دست دشمنان ماست.
کلاسها که مجازی شد، خیلیها حتی در علوم اسلامی، سراغ نرمافزارهای صهیونیستی رفتند و از آن طریق درسها را منتقل کردند...
آیا از مجرای ظلمت، نور عبور میکند؟! آیا از مجرای فاسد و فاضلاب، مایه حیات، تمیز میماند؟
*
یادم نمیرود وقتی شیخ بهایی اعلی الله مقامه با علم جفر، امام عصر را یافت، حضرت که پیش پینهدوزی بوده، به او فرمودند که شبیه این فرد باش، خودمان به سراغت خواهیم آمد.
والعاقبة للمتقین
نظرات این پست فعال نیست، یعنی نمیخواهم حرف بزنم. شرمنده
ممنون میشوم در این باره زیر سایر پستها و خصوصی هم حرفی زده نشود.