بسم الله الرحمن الرحیم 

سکوت کردن برای کسی که عادت به حرف‌زدن و نوشتن دارد و مدام کلمات توی ذهنش، رژه می‌روند، کار سختی است. البته شاید همچنان بنویسم، اما در دفتر شخصی، نه فضای عمومی...

گاهی سکوت برای طبع آدمی لازم است.

تا مدتی نیستم، همین...

نه پیامی جواب داده می‌شود و نه در جواب سوالی، چیزی می‌نویسم. چه عمومی، چه خصوصی، چه اینجا و چه جای دیگر...

دعایم کنید. همین...

ترجیح می‌دهم ارتباط نگیرم، الا بالضرورة

پ.ن

۱. کاش روزه سکوت، حرمت نداشت. چقدر لازمش داشتم.

۲. همیشه خانواده مستثنا هستند بالضرورت...

۳. کارها را هم باید انجام داد بالضرورت...

والعاقبة للمتقین