بسم الله الرحمن الرحیم
تمام شد! درست کردن ۵ سر تسبیح و نخ‌کردن ۱۳ تسبیح🤪
یکی از شغل‌هایم در خانواده، همین است😅
می‌گویم شغل، چون درآمدزایی هم دارد. هر چند خیلی نیست و نمی شود روی درآمدش حساب کرد.
قبلاً نمی‌گرفتم، اما چون تعدادش بالا رفت، گرفتم تا معلوم شود کار است، نه بیکاری...
ابزارش را هم ندارم و از خیر الموجودین استفاده می‌کنم. (البته مادر یک بار سه رنگ نخ تسبیح از بازار برایم گرفت و امروز سبز و کرمش، تمام شد.)

از درست کردن سر تسبیح شروع شد. کمی دقت و مهندسی معکوس، مرا رساند به ترفندهای ساده سر تسبیح...
می‌رود تا چند سال دیگر و جمع‌شدن تسبیح‌های پاره.

پ.ن:
۱- نخ تسبیح در هر سوزنی نمی‌رود و راحت از هر دانه‌ای رد نمی‌شود و بعضا با سیم مسی عبورش می‌دهم.
۲- هر کاری قلق دارد، این هم!
۳- نخ‌عمامه، نخ ماهیگیری، نخ قلاب‌بافی را هم به فراخور بکار بردم تا امروز...
۴- اگر همین جور پیش برود، باید سر تسبیح هم بخرم. کار زمان‌بری است و بی‌خود! البته مدل جدید ساختش را امتحان نکردم.
۵- کلا نمی‌توانم کار تکراری بکنم. برای همین روال ساخت سر تسبیح‌های پسرک را متوقف کردم. (امسال افتاده بود روی روال ساخت تسبیح، سهم درست کردن سر تسبیح هم به حقیر می‌رسید...🤣؛ بیشتر از صدتا شد.) خوش‌حساب بود و با کمک پدرش درجا حساب می‌کرد. یحتمل اگر دختر بود، می‌رفت در فاز درست کردن دستبند، گردنبند و اکسسوری‌ها. که البته چون پسر است، نمی‌خواهیم وارد فضاهای دخترانه شود، توجه کند، دقت کند و... (همین‌جوری هم از بچگی دقتش بالا بود و زود ممیز شد.)
۶- از روزمرگی خجالت می‌کشم وقتی اخبار فلسطین را بالا و پایین می‌کنم. چرا جمهوری اسلامی ایران مستقیم وارد نمی‌شود؟! پس این همه موشک به چه دردی می‌خورد، اگر قرار نیست از مظلوم دفاع کنیم؟ چرا جز انصارالله یمن، گروه‌های دیگر مقاومت، ورود نمی‌کنند. غزه از دست رفت...

۷- داشتم فکر می‌کردم که سفرنامه حجم را با هزینه شخصی منتشر کنم... حالا تأمین سرمایه اولیه به کنار، کسی هست که بخرد!؟ بعد خرج واجب‌تری نیست که بدهم آنجا؟! «غره»

والعاقبة للمتقین