واجب دینی
بسم الله الرحمن الرحیم
داستان کتاب‌خواندن شدنم (پاورقی آخر) و دست به قلم‌شدنم را قبلاً گفته‌ام. اما برای خواندنی‌ها چیزی نمی‌نوشتم؛ اگر هم بود، محدود بود به دو سه خط انتهای هر کتاب یا نوشتن در دفترچه یادداشت‌هایم و گاهی هم در وبلاگ‌هایم چیزهایی نوشته بودم.
اولین اسباب‌کشی مرا با یک واقعیت، مواجه کرد. خیلی از رفقایم را که سال‌ها در کنارم بودند را نمی‌شناختم. غریبه بودند. کتابخانه‌ام پر از کتاب‌هایی که بود که حتی بعضاً یادم نمی‌امد که کی و کجا خریدمشان.
گذشت تا سال‌هایی که شبکه‌های اجتماعی پا گرفت و کانال «کتاب نگاره‌ام» در ایتا متولد شد. آن هم به درخواست دوستی که مدام از من درباره کتاب خوب، سؤال می‌کرد. اما سال 98 و تصمیم به حذف همه نام‌های کاربری‌ام این کانال را هم فکر کردم حذف شد. چند وقت بعدش، همان دوست پیگیر خبر داد که کانالت هنوز هست، هر چند من دیگر دسترسی به مدیریتش نداشتم.
با ایجاد همین وبلاگ، یکی از موضوعات ثابت نوشتاری‌ام کتاب شد. چندتا از یادداشت‌های ایتا را هم آوردم. وقتی با طاقچه دوست شدم، نوشتن درباره کتاب‌ها جدی‌تر شد، اما مشکل بزرگ طاقچه این است که کتاب‌خوان‌ها نمی‌توانند همدیگر را دنبال کنند.
یکی دوبار هم بزرگوارانی پیشنهاد ایجاد صفحه در Good Reads را دادند که به هر حال چون آنطرف‌ها نمی‌روم، خب نمی‌روم.
تا اینکه چند وقت قبل، دوست بزرگواری خواهش کرد به بهخوان بپیوندم، بدون اما و اگر، و آنقدر خاطرش عزیز بود که نه نیاورم. این صفحه ماند تا دیشب که بالاخره تصمیم گرفتم یادداشت‌هایم از کتاب‌ها را ساماندهی کنم. شاید در کنار خوانش‌های جدید، فرصتی هم پیدا کنم و درباره کتاب‌هایی که قبلاً خواندم، یادداشت بنویسم.
امکان انتقال سابقه Good Reads، در بهخوان وجود دارد.
همه یادداشت‌های اینجا، کتاب‌نگاره و طاقچه را به بهخوان منتقل کردم. البته بخشی از یادداشت‌های کتاب‌نگاره روی کاغذ بود و عکس گرفته بودم که طبعاً هنوز آن‌ها را ساماندهی نکردم.
لینک بهخوانم به پیوندها اضافه شد؛ قدم کلیک‌هایتان بر چشم
این صفحه
سلیقه کتابخوانی‌ام است
گاهی کنجکاوی
و گاهی سرک کشیدن در ادبیات کلاسیک جهان که تا بحال با داستان درخوری مواجه‌ام نکرده است.
و معمولاً کتاب‌هایی که با تبلیغات معرفی می‌شوند، خصوصاً در حوزه دفاع مقدس را زودتر از تبلیغشان خوانده‌ام. مگر اینکه چاپ اول کتاب، با تبلیغات همراه‌شود.
یادمان نرود که رهبر فرزانه‌مان امام خامنه‌ای روی این مسئله تأکید دارند...
امروز کتابخوانی و علم‌آموزی نه تنها یک وظیفه‌ی ملی، که یک واجب دینی است. از همه بیشتر، جوانان و نوجوانان، باید احساس وظیفه کنند، اگر چه آنگاه که انس با کتاب رواج یابد، کتابخوانی نه یک تکلیف، که یک کار شیرین و یک نیاز تعلل‌ناپذیر و یک وسیله برای آراستن شخصیت خویستن، تلقی خواهد شد، و نه تنها جوانان، که همه‌ی نسل‌ها و قشرها از سردلخواه و شوق بدان رو خواهند آورد.
۱۳۷۲/۱۰/۰۴
و العاقبة للمتقین
سلام
ممنون از معرفی بهخوان من هم رفتم عضو شدم.